Η ΑΘΗΝΑ ΣΗΜΕΡΑ Α΄

Καλά, δεν ήταν έτσι όλη τη μέρα στην Ομόνοια. Απλά τα φανάρια έκοψαν τα λίγα αυτοκίνητα που κυκλοφορούσαν κι έτσι φάνηκε άδεια...
 
Ο λόγος που έμεινα στην Αθήνα Δεκαπενταύγουστο είναι πολύ απλός και δεν έχει να κάνει σε τίποτα με τη γνωστή φιλολογία περί της ιδιαίτερης στάσης ορισμένων που θέλουν να διαφέρουν από τον πολύ κόσμο που κάνει διακοπές αυτές τις ημέρες και να ξεχωρίζουν κατά κάποιο τρόπο από το πλήθος παραμένοντας στην άρρωστη και βρωμερή πόλη μας.

Ζώντας αυτές τις ημέρες λοιπόν στην Αθήνα και αναγκαστικά βγαίνοντας έξω βλέπω και ζω πράγματα που αληθινά με κάνουν να βάζω όχι μια, αλλά δυο και τρεις υπογραφές στις λίγες λέξεις που περιγράφουν μια άθλια απ’ όλες τις πλευρές πόλη, παντελώς εγκαταλελειμμένη όχι μόνο από τους άρχοντές της αλλά και από τους κατοίκους της.

Όσοι έμειναν προσπαθούν κάπως να κάνουν δυο – τρία πράγματα που να δηλώνουν πως όντως κάτι λειτουργεί αλλά η κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί όλα τα περασμένα χρόνια δεν τους αφήνει να δουν το στοιχειώδες αποτέλεσμα.

Θα μπορούσα να γράφω ώρες ατέλειωτες για όσα βλέπω, ακούω, αγγίζω και μυρίζω (δεν τρώω απολύτως τίποτα έξω εκτός από την ταβέρνα του Θωμά που έχω εμπιστοσύνη) αλλά δυστυχώς αυτός ο χρόνος δεν είναι διαθέσιμος και γι’ αυτό θα περιοριστώ σε λίγες φωτογραφίες με τις σχετικές λεζάντες που θα αναρτήσω τις επόμενες ώρες γιατί πρέπει να συμμαζεύω παράλληλα και τα βιβλία στις βιβλιοθήκες που μου συνέδεσε σήμερα το πρωί ένας φίλος μάστορας.

Έτσι αποκαλύπτω και τον λόγο που παρέμεινα στην Αθήνα. Απλά θέλω να όταν επιστρέψω σε καμιά 40αριά μέρες από τις περιπλανήσεις μου στην Ελλάδα, να έχω ένα καινούργιο σπίτι έτοιμο να αρχίσω δουλειά. Και ζητώ κατανόηση από την Παναγία και τους φίλους που φέτος δεν θα πάω σε κανένα πανηγύρι…