Δεν έλειψα παρά τέσσερις ημέρες για μια δουλειά στα Αντικύθηρα και αργά σήμερα το πρωί επέστρεψα σε μια πόλη που μοιάζει με «θάλαμο αερίων» ή σαν «φούρνος»…
Οι χαρακτηρισμοί δεν είναι δικά μου τεχνάσματα λόγου αλλά τίτλοι εφημερίδων τον Ιούλιο του 1987 όταν η Ελλάδα γνώρισε για πρώτη φορά το φαινόμενο του καύσωνα σε μεγάλη κλίμακα και με θερμοκρασίες που ξεπερνούσαν τους 41 και 42 βαθμούς. Δεν προλαβαίναμε να μετρήσουμε θανάτους τότε και βάζαμε αόριστους τίτλους. Ένα βράδυ θυμάμαι στην Ελευθεροτυπία, στις 11 το βράδυ ο τίτλος της πρώτης σελίδας ήταν «400 νεκροί από καύσωνα» και μέχρι το κλείσιμο είχε γίνει «500 νεκροί….»!!!
Το πρωτοφανές γεγονός οδήγησε την Ελευθεροτυπία σε μια σειρά δημοσιογραφικών ερευνών πάνω στο φαινόμενο όπου δεκάδες ειδικοί επιστήμονες κατάθεσαν την άποψή τους για το τι έφταιγε και τι θα έπρεπε να προσέξουμε στο μέλλον ώστε η ζωή μας να μην διαλύεται με τέτοια φαινόμενα, να μην έχουμε πολλές απώλειες ανθρώπων και το κυριότερο, με κινήσεις, πρακτικές και πολιτικές σε πολλές κλίμακες να αποτρέψουμε όσο μπορέσουμε ανάλογες καταστάσεις.
Τούτο βέβαια προϋπόθετε ριζικές αλλαγές πάνω σε πολλά πράγματα της ζωής μας, από την κατασκευή των σπιτιών μας, τη διευθέτηση των δημοσίων χώρων, την οργάνωση της κοινωνίας για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τέτοια φαινόμενα, την ετοιμότητα των νοσοκομείων και των υπηρεσιών για να βοηθήσουν τα πλέον ευαίσθητα τμήματα του πληθυσμού και άλλα πολλά που υπολογίζω πρέπει να ξεπερνούσαν σε όγκο τις 300 σελίδες της εφημερίδας.
Πριν 25 χρόνια λοιπόν έγινε αυτή η έρευνα και στην οποία μίλησαν εκτός από τους δεκάδες ειδικούς και πολλοί πολιτικοί που είναι σήμερα ακόμα στα πράγματα και νομίζω πως καλό θα ήταν η Ελευθεροτυπία να έκανε μια σταχυολόγηση έστω των απόψεων όλων εκείνων για να δούμε πως δεν έγινε απολύτως τίποτα για αυτό το ζήτημα και ενδεχομένως να ζητηθούν ευθύνες γιατί πραγματικά μια ολόκληρη χώρα έφτασε να παραλύει μόλις ανέβει λίγο η θερμοκρασία και να απορυθμίζεται εντελώς ενώ αν υλοποιούνταν λίγες πρακτικές ιδέες σίγουρα τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα για όλους.
Ποιος νοιάζεται όμως για όλα αυτά όταν το κύριο μέλημα των περισσοτέρων πλέον είναι πως θα οχυρώσει το μικρόκοσμό του με ένα ισχυρό κλιματιστικό και ας γίνουν όλα τα άλλα γύρω του στάχτη αρκεί να ζήσει καλά αυτός και οι δικοί του…
Αυτός ο καύσωνας μου είχε φανεί τραγικός μιας και τότε ζούσα στις Βρυξέλλες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιας και αναφέρεις τα κλιματιστικά: κρυώνουν τον χώρο που δουλεύουν αλλά ζεσταίνουν το περιβάλλον και είναι μία από τις βασικές αιτίες που οι πόλεις μας είναι τόσο ζεστές.