Ο «ΠΕΤΡΩΜΕΝΟΣ ΠΕΙΡΑΤΗΣ»…

Παραφράζω σήμερα το σύνθημα «Εκτός από τον ιμπεριαλισμό υπάρχει και μοναξιά» το οποίο βλέπαμε σε αρκετούς τοίχους εκεί κοντά στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης που τα γράφιτι είχαν αρχίσει νε γίνονται κομμάτι της οπτικής και της επικοινωνίας στην πόλη. Το υπέγραφαν τότε διάφοροι ανήσυχοι νέοι που αμφισβητούσαν με αυτό τον τρόπο το κυρίαρχο λόγο των αριστερών κομμάτων αλλά και των πρώτων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ που ο «αντιιμπεριαλισμός» και ο «αντιαμερικανισμός» ήταν βασικά στοιχεία πολιτικής.

Σήμερα κανένας δεν μιλάει για αντιαμερικανισμό ούτε καν για ιμπεριαλισμό καθώς τα πράγματα έχουν αλλάξει σε παγκόσμια κλίμακα και τα προβλήματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία έχουν να κάνουν με το ΔΝΤ, το χρέος, τις τράπεζες και ένα σωρό άλλα τα οποία σχετίζονται με την οικονομία και χρεώνονται στους διεφθαρμένους πολιτικούς.

Λίγο πολύ είναι τα ίδια στοιχεία με αλλαγμένα όμως ονόματα, που επί σαράντα τόσα χρόνια προκαλούν την εναντίωση και την οργή του κόσμου και ως φαίνεται θα συνεχίσουν. Το μόνο που έμεινε ίδιο και σταθερό από εκείνη την εποχή, είναι η μοναξιά η οποία αν υπήρχε μια μέθοδος να την μετρήσουμε θα βλέπαμε πως από τότε μέχρι σήμερα έχει σε άγνωστο μέγεθος πολλαπλασιαστεί και φάρμακο για τη θεραπεία της δεν βρέθηκε.

Το μόνο φάρμακο γι’ αυτού του είδους τη μοναξιά, είναι κατά τη γνώμη μου η θερινή αναχώρηση στο Αιγαίο ή στα βουνά όποιος τα προτιμάει. Στο Αιγαίο όμως η μαγεία της δεκαετίας του ’60 έχει δυστυχώς μετατραπεί σε μαζικό τουρισμό και σε ελάχιστα, ερημικά και δυσπρόσιτα σημεία μπορείτε να την ανακαλύψετε και να μην αισθανθείτε μόνοι.

Ένα από αυτά το οποίο σας προτείνω ανεπιφύλακτα είναι η μικρή παραλία στα Χάλαρα, στο κέντρο της άγριας νότιας πλευράς της Αμοργού, κάτω από τον Ασφοντυλίτη και στην οποία μπορείτε να φτάσετε μετά από μισή ώρα περπατήματος από τον οικισμό ή με σκάφος αν το επιτρέπει βέβαια ο καιρός και όντως θα νοιώσετε σαν να βρίσκεται σε μια άλλη εποχή καθώς τίποτα, μα τίποτα, δεν έχει αλλοιώσει στο παραμικρό αυτό το μοναδικό μέρος.

Με μόνη συντροφιά τον «πετρωμένο πειρατή» -έτσι λένε οι ντόπιοι τη βραχονησίδα Εξωμιά- είμαι βέβαιος πως εκεί θα νοιώσετε σαν να βρίσκεται σε ένα μέρος στο σύμπαν που τίποτα απ’ όλα αυτά που μας βασανίζουν δεν θα είναι δίπλα σας για μια ολόκληρη μέρα ή και νύχτα αν προτιμάτε αν έχετε φροντίσει να μην σας λείψει το νερό και τροφή.

Στον ανήφορο μετά θα καταλάβετε την επιστροφή στη φρικτή πραγματικότητα…