Καλά, προσπαθώ να κάνω λίγη δουλειά αλλά με τις συγκρίσεις ανάμεσα στο κούρεμα των προβάτων από το Μιχάλη και τον Δημήτρη και των Ελλήνων από την κυβέρνηση και τους λοιπούς καλούς ανθρώπους που νοιάζονται για την Ελλάδα και τη φορτώνουν και άλλα χρέη προκειμένου να ορθοποδήσει, δεν με βλέπω να προχωράω ούτε μια σελίδα την ώρα…
Ας είναι όμως, γιατί ξέχασα μια σημαντική λεπτομέρεια σχετικά με την προηγούμενη ανάρτηση. Στην Αμοργό αλλά και στην Κρήτη όπως με πληροφόρησαν, όταν κουρεύουν τα πρόβατα τους δένουν τα πόδια να μην κουνιούνται και τους αρπάξει το ψαλίδι κανένα κομμάτι κρέας. Τούτο δεν συμβαίνει βέβαια στην Πίνδο και τα Άγραφα που το κούρεμα γίνεται με ελεύθερα πόδια του ζωντανού αλλά κάποιες φορές που αυτό είναι λίγο δύστροπο, επιστρατεύεται κάποιος από την παρέα και το ακινητοποιεί με τα χέρια του.
Του κουρέματος λοιπόν προχθές στον Ασφοντυλίτη, προηγήθηκε το δέσιμο των ποδιών που δεν είναι βέβαια και η καλύτερη δουλειά γι’ αυτόν που το αναλαμβάνει γιατί δεν έχουν όλα την καλή διάθεση να κάτσουν να τους δέσουν και τα τέσσερα πόδια μαζί με ένα κόμπο και βελάζουν συνέχεια και κλωτσάνε ασταμάτητα και υπάρχει κίνδυνος να τραυματιστούν.
Τούτο όμως ουδόλως πτοεί αυτόν που τα δένει και με λίγες δυνατές κινήσεις και έναν ιμάντα να μην τους κόβει το δέρμα, τα μεταμορφώνει μέσα σε λίγα λεπτά ακόμα και τα δύστροπα κριάρια σε αρνάκια που από εκεί και πέρα μπορεί ο καθένας πλέον να τα κάνει ότι θέλει, ακόμα και να τα οδηγήσει στο σφαγείο ούτε που θα το καταλάβουν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου