Πάντοτε είχε διαφορά η γέννηση ενός προβάτου ή μιας κατσίκας με αυτή ενός μεγαλύτερου ζώου, της πολύτιμης αγελάδας για παράδειγμα ή των απαξιωμένων φορτιάρικων λεγόμενων, των αλογομούλαρων δηλαδή ή των γαϊδουριών.
Το γεγονός έγκειτο βασικά στην αξία που είχε το καθένα αλλά και στον αριθμό τους αλλά όταν επρόκειτο για τα φορτιάρικα, άλλαζαν εντελώς τα πράγματα γιατί αφενός μεν το θηλυκό θα έπρεπε λόγω κυήσεως να μείνει εκτός εργασίας μερικούς μήνες και επίσης μετά τη γέννα να ασχολείται αρκετό καιρό με το νεογέννητο, πράγμα που το καθιστούσε «βάρος» στο νοικοκύρη που οι δουλειές του στηρίζονταν στην εκτροφή και τη διατήρηση αυτού του ζώου. Γι’ αυτό λοιπόν οι ιδιοκτήτες αυτών των ζώων είχαν πάντα το νου τους να μην προβαίνουν σε άσκοπα ζευγαρώματα τα άλογα και τα μουλάρια.
Αυτά βέβαια στην εποχή και τόπους που τα φορτιάρικα ζώα έπαιζαν τον κύριο λόγο στις μεταφορές αλλά και στην αγροτική οικονομία με τα αλωνίσματα και τα οργώματα. Εποχές οι οποίες σε ορισμένες περιοχές της χώρας, όπως ο θεσσαλικός κάμπος , έχουν σχεδόν ξεχαστεί λόγω της ανάπτυξης της μηχανοκαλλιέργειας και των αυτοκινήτων.
Σε άλλες όμως περιοχές, όπως η Αμοργός όπου σε ορισμένα σημεία της δεν υπάρχουν ακόμη δρόμοι και ούτε μπορούν να γίνουν λόγω του δύσκολου αναγλύφου της γης, τα γαιδουρομούλαρα παρέμειναν απαραίτητα ως τα σήμερα κυρίως για τις μετακινήσεις και ειδικά στα χωριά της Αιγιάλης, κάθε σπίτι έχει από ένα, μπορεί και από δυο στο στάβλο.
Έτσι χάρη του ρόλου που παίζουν ακόμη τα γαϊδουρομούλαρα της Αμοργού και επειδή δεν απασχολούνται πλέον στις αγροτικές εργασίες έχουν αρκετό χρόνο και να πολλαπλασιαστούν χωρίς αυτό να δημιουργεί πρόβλημα στους ιδιοκτήτες τους που δεν πολυπροσέχουν αν θα ζευγαρώσουν οι γάϊδαροι που έχουν αφημένους στις εξοχές να βόσκουν.
Κάπως έτσι έγινε και ζευγάρωσαν πριν από εννιά μήνες η «Κλημεντίνη» του Μιχάλη Ρούσσου με τον «Μαύρο» λένε του Νικόλα Βαζαίου, αλλά αυτό αμφισβητείται κάπως απ’ όσους είδαν το νεογέννητο και προχθές το βράδυ γεννήθηκε ένα πανέμορφο θηλυκό γαϊδουράκι το οποίο θα το βαφτίσουμε όλοι μαζί στη σύναξη που κάνουμε το μεσημέρι στον Ασφοντυλίτη για να κλείσουμε επιτέλους και τις σελίδες του βιβλίου όπου και ο κόσμος των γαϊδάρων και η σημασία τους για τον άνθρωπο έχει κι αυτός τη θέση του…
Απολαυστικό κείμενο! Μπράβο Ηλία!!! Πέρα όμως από μαγευτικά μέρη όπως η Αμοργός, οι γαϊδουρογεννήσεις απασχολούν -ή πρέπει να απασχολούν- και τη σύγχρονη ανθρωπογεωγραφία! Να συγγράψεις και ένα βιβλίο γι αυτές. Έχουν, βλέπεις, περισσέψει τις τελευταίες δεκαετίες...
ΑπάντησηΔιαγραφή