Το βιβλίο που επιτέλους τελειώνω σήμερα, είναι αφιερωμένο στο Μιχάλη Ν. Ρούσσο (1888 – 1941) από τον Ποταμό της Αιγιάλης ο οποίος έζησε την περισσότερη ζωή του στον οικισμό του Ασφοντυλίτη και κέντησε με το βελόνι του πάνω στις πέτρες την ιστορία ενός ανθρώπου που ήθελε να πετάξει μακριά αλλά δεν είχε γερά πόδια...
Αυτός ο παράξενος άνθρωπος που κανένας πια σήμερα δεν θυμάται πως ήταν, λένε πως γεννήθηκε αρτιμελής αλλά κάποια ασθένεια του στέρησε τη δυνατότητα της κίνησης στα κάτω άκρα.
Κάποιοι ισχυρίζονται πως αυτό οφείλονταν στις νεράϊδες που τον τιμώρησαν γιατί κρύβονταν, όταν ήταν ακόμη παλληκάρι, λένε, μέσα στις ξερολιθιές για να τις βλέπει να χορεύουν γυμνές στα αλώνια.
Έτσι πέρασε όλα τα χρόνια μετά ως το θάνατό του σερνάμενος στις αυλές των σπιτιών και στους δρόμους του Ασφοντυλίτη και για να τον θυμόμαστε εμείς σήμερα, άφησε αναρίθμητα κεντήματα στις πέτρες της γης, στα λιθάρια των τοίχων στα σπίτια και τις μάντρες της Έξω Μεριάς.
Δεν κατάφερα να εντοπίσω ούτε μια φωτογραφία του και γι’ αυτό διάλεξα ένα κορυδαλλό, απ’ αυτούς που είναι γεμάτη ακόμη η Έξω Μεριά να βάλω αντί γι’ αυτόν στις σελίδες που αναφέρονται στο σπάνιο έργο του που είναι διασπαρμένο παντού στην Έξω Μεριά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου