Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ «ΚΟΥΡΕΜΑ»…


Ακούω στις ειδήσεις συνεχώς περί «κουρέματος» του ελληνικού χρέους και μοιάζει σαν ένας αόρατος κουρέας έχει μπει στο δωμάτιο, στέκεται πίσω μου και είναι έτοιμος να μου φορέσει ένα μεγάλο πανί γύρω από το λαιμό και να αρχίσει να με κουρεύει χωρίς βέβαια να τον έχω καλέσει για κάτι τέτοιο. Δεν τον βλέπω γιατί το laptop δεν έχει καθρέπτη αλλά τον νιώθω από το άρωμα λεβάντας που είναι ποτισμένη η ποδιά του και του βρασμένου σαπουνόνερου που δεν με προϊδεάζει για κάτι ευχάριστο που πρόκειται να μου συμβεί…

….

Δεν γλυτώνουμε με τίποτα τα χειρότερα, όπως καταλαβαίνετε κι εσείς και είναι ώρα πια να σκεφτούμε που θα πάμε να κρύψουμε το κεφάλι μας γιατί με τη φόρα που έχουν πάρει οι «κουρείς» κινδυνεύουν και τα αυτιά μας από τα ψαλίδια που κρατάνε στα χέρια τους.

Στην πραγματικότητα, ήρθε η ώρα να κοιμηθούμε εκεί που τόσα χρόνια στρώναμε αλλά ας το δούμε από μια άλλη πλευρά και να διώξουμε λιγάκι το γκρίζο από τη ζωή μας. Ας δούμε λοιπόν ένα άλλο «κούρεμα», τον Μάη που μας πέρασε στον Ασφοντυλίτη της Αμοργού με πρωταγωνιστές τον Μιχάλη Αρτέμη και τον Δημήτρη Βλαβιανό που μέσα σε λίγες ώρες πέρασαν όλο το κοπάδι από το ψαλίδι. Ήθελαν δεν ήθελαν τα πρόβατα (φωτογραφία) τα άρπαζε ο Δημήτρης από το πόδι, τα έδενε να μην κλωτσάνε και τα άφηνε στα χέρια του Μιχάλη. Αυτός με φοβερή επιδεξιότητα τα ξαλάφρωνε από τα μαλλιά μέσα σε λίγα λεπτά!

Στην περίπτωση και αυτό είναι ένα ακόμα στοιχείο της κρίσης, εδώ ήταν ότι τα μαλλιά των προβάτων ήταν εντελώς άχρηστα και τα μάζεψαν σε μια άκρη να τα αφήσουν να λιώσουν. Και ήταν άχρηστα για δυο λόγους: ο ένας είναι ότι δεν έχουν καμιά τιμή στην αγορά που έχει κατακλυστεί από συνθετικά και άλλα υποπροϊόντα και ο άλλος ότι καμιά γυναίκα πια στην Αμοργό και αλλαχού δεν ασχολείται με αυτά πλέον γιατί τις ανάγκες τις καλύπτει με άλλους τρόπους που ποικιλοτρόπως προσφέρει η πανταχού παρούσα «αγορά». Έτσι, ένα μεγάλο μέρος του οικογενειακού εισοδήματος πηγαίνει στην αγορά ρούχων και άλλων πραγμάτων που έχουν σχέση με τα μαλλιά και τούτο από κάπου πρέπει να αντληθεί.

Τα σχόλια για την χαμένη τιμή και την ανύπαρκτη αξία των μαλλιών, στοιχεία που όσο και αν σας φαίνεται παράξενο έχουν και αυτά συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό μάλιστα στη δημιουργία του χρέους, δικά σας. Για να σας βοηθήσω, σας προτρέπω να πολλαπλασιάσετε τα δυο – τρία κιλά ακατέργαστα μαλλιά που βγαίνουν από κάθε ζωντανό επί μερικά εκατομμύρια για να καταλάβετε το μέγεθος της απαξίωσης ενός πολύτιμου προϊόντος…

1 σχόλιο:

  1. Η εξέλιξη της ζωής και η ... "μίμηση" μας έφαγε! Και τα εργοστάσια "Καννάβεως & Λίνου" στην Έδεσσα, που έφτιαχναν -χρησιμοποιώντας την φυσική δύναμη του νερού- σχοινιά, σπάγκους και παλαμάρια, έκλεισαν ένα-ένα γύρω στο 1960-70, επειδή αντικαταστάθηκαν από τα πλαστικά και συνθετικά σκοινιά κι άφησαν ολόκληρες οικογένειες εργατών και άλλων-γραφιάδων υπαλλήλων άνεργους. Το έζησα από κοντά, γιατί κι ο πατέρας μου ήταν υπάλληλος του "Κανναβουργείον Έδεσσα" στα γραφεία της Θεσσαλονίκης. Αυτό μου θύμισε η παρατήρησή σου Ηλία. Σωστά τα λες, αλλά ποιος απ' όλους εμάς αντιστάθηκε στην "πλαστική" εξέλιξη;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή