Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

ΜΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΛΟΥΚΑΝΙΚΟ…



Όσα επεισόδια και αν γίνονταν μεταξύ ΜΑΤ και μπαχαλάκηδων στις πορείες και στις συγκεντρώσεις, αν δεν υπήρχαν οι δημοσιογράφοι, οι φωτογραφικές μηχανές και οι κάμερες ούτε καν θα έπαιρνε είδηση κάποιος ότι συμβαίνουν αυτά στην Αθήνα…

Πέρα όμως από τους πρωταγωνιστές αυτών των ειδήσεων, στο κάδρο ή στη φωτογραφία έμπαιναν πολλές φορές και άλλα στοιχεία που κατά κάποιο τρόπο έπαιρναν κι αυτά ένα μερίδιο δημοσιότητας και ένα από αυτά ήταν οι αδέσποτοι σκύλοι των Αθηνών.

Έτσι έγινε διάσημος ο μακαρίτης Κανέλος και τώρα διαπρέπει ο σπουδαίος Λουκάνικος για τον οποίο έχουν αφιερωθεί δεκάδες σχόλια και έχει εμφανιστεί σε πάμπολλες σκηνές στην τηλεόραση όλου του κόσμου. Η παρουσία του δε έχει εξελιχθεί σε ένα είδους οιωνό για όλους που βγαίνουν στο δρόμο και συμμετέχουν στις πορείες και ανάλογα τα κέφια του και τις κινήσεις του, πολλοί προβλέπουν αν θα γίνουν επεισόδια, αν θα πέσουν χημικά και κατά κάποιο τρόπο πως θα εξελιχθεί η αναμέτρηση μεταξύ μπαχαλάκηδων και ενστόλων.


Βέβαια δεν χρειάζονταν να απουσιάζει χθες ο Λουκάνικος από τη συγκέντρωση και την πορεία των δημοσιογράφων για να καταλάβουμε πως δεν επρόκειτο να γίνουν επεισόδια καθότι ξέρετε, οι συνάδελφοι δεν φημίζονται και για τέτοια πράγματα. Ακόμα και η Αστυνομία μας απαξίωσε παρατάσσοντας μπροστά στη Βουλή κάτι νεοσύλλεκτα παιδάκια και κοριτσάκια γιατί ήθελε μάλλον να έχει ξεκούραστες τις επίλεκτες δυνάμεις για σήμερα.

Έτσι έγινε η πορεία χωρίς τον Λουκάνικο για τον οποίο το ενδιαφέρον ομολογώ ήταν τεράστιο και όλοι ρωτούσαν τον ένα ή τον άλλο που να βρίσκεται ο τύπος. Κανένας δεν ήξερε, ούτε και κάτι άλλοι σκύλοι που ήταν αραχτοί μπροστά στο Υπουργείο Οικονομικών ήξεραν να μας πληροφορήσουν για την τύχη του. Για κάποιο λόγο επίσης που δεν μπορώ να καταλάβω, ένας απ’ αυτούς που δεν ξέρω πως τον λένε, πλησίασε για μια στιγμή κάποιους από εμάς, μας μύρισε και αμέσως έστρεψε την πλάτη του και άραξε πάλι στον ήλιο…



Α, κάποια στιγμή από την οδό Κολοκοτρώνη, εμφανίστηκε ένας ιδιόρρυθμος τύπος (φωτογραφία) που κρατούσε ένα σκυλάκι από λουρί και το οποίο ήθελε με το ζόρι σχεδόν να βάλει να περπατήσουν μπροστά από την πορεία αλλά καθώς ήταν άμαθο αρνιόνταν πεισματικά να υπακούσει και νευριασμένος αυτός εν τέλει το πήρε αγκαλιά και χάθηκε…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου