Συμβαίνει καμιά φορά, όταν οι σημαίες βγαίνουν από τα συρτάρια να τονίσουν το νόημα κάποιας ημέρας, να ντύσουν συμβολικά μια πράξη ή να υποστηρίξουν μια κίνηση για την οποία δεν επαρκούν οι κραυγές, τα συνθήματα και τα λόγια, να ξεχαστούν κρεμασμένες στις κολώνες και τα μπαλκόνια και να μείνουν εκτεθειμένες για αρκετές ημέρες στη βροχή και τους αέρηδες - ενδεχομένως και μέχρι να σαπίσουν αν αυτές δεν είναι πλαστικές.
Τούτο απλά συμβαίνει γιατί η ανάρτησή τους ανατίθεται σε οκνηρούς υπαλλήλους, ανεγκέφαλους οπαδούς ή αναρτώνται από επιπόλαιους ανθρώπους καθώς το τι σημαίνει μια σημαία, μοιάζει να μην έχει πλέον νόημα για κανέναν πολίτη και ανεξάρτητα αν αυτή είναι γαλανόλευκη, πράσινη, κόκκινη, γαλάζια ή εμπριμέ ακόμη.
Εκτός από την περίπτωση που η κρεμασμένη σημαία, μπορεί να εμποδίσει τη φρέσκια μπουγάδα της νοικοκυράς, οπότε αυτή διπλώνεται αμέσως και μπαίνει στο συρτάρι για να είναι έτοιμη την επόμενη φορά που θα κληθεί να ντύσει κάτι για να μην φαίνεται αυτό γυμνό ή να δώσει το ειδικό βάρος της, στην κούφια ιδέα που θέλει να υπηρετήσει ή το χειρότερο, να κρύψει τα μπαλωμένα βρακιά και τις τρύπιες κάλτσες της οικογένειας…
ΥΓ. Φωτογραφία από ένα χωριό στην άγνωστη για πολλούς Ελλάδα μια μέρα της σημερινής επετείου που έβρεχε πολύ και όπως καταλαβαίνετε, πήγε άδικα ο σημαιοστολισμός αλλά ο καλός δαίμονας των φωτογράφων, έδωσε στο φακό την ευκαιρία που περίμενε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου