Κάτω από την προτομή του μάρτυρα της Εθνικής Αντίστασης παπα Βαστάκη, γίνεται το τρισάγιο για τους παρόντες και το μνημόσυνο για απόντες στον ουρανό Δολιανίτες.Μπορεί το χωριό τους, η Στουρνάρα ή Δολιανά της Καλιακούδας να έχει σβήσει εδώ και αρκετά χρόνια από τον χάρτη των ευρυτανικών κοινοτήτων, ζει ακόμα στην καρδιά τους και με κάθε ευκαιρία οι κάτοικοι του από όλα τα μέρη της γης το τιμούν, το ζωντανεύουν και μια ημέρα του χρόνου το γιορτάζουν υποδειγματικά.
Ζήτημα ισοροπίας πάνω από τον αθεάτο Κρικελοπόταμο. Τα Δολιανά σε πρώτο πλάνο χαμηλά στη φωτογραφία και η Ρωσκά απέναντι, στην πλαγιά του φοβερού όρους.
Πρόκειται όπως αναφέρθηκε για το χωριό Δολιανά ή Στουρνάρα της Καλιακούδας που ανήκε μέχριπρόπερσι στο Δήμο Δομνίστας και τώρα αποτελεί Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Καρπενησιού, στο οποίο ανήμερα του Προφήτη Ηλία οι καταγόμενοι απ’ αυτό κάνουν κάθε χρόνο το αντάμωμά τους κάτω από τα θεριωμένα πουρνάρια της μικρής πλατείας μπροστά από το κλειστό σχολείο αλλά με ορθάνοιχτη την πόρτα του Αι – Θανάση, της μικρής τους μητρόπολης όπου και οι περισσότεροι της μέσης ηλικίας έχουν βαπτιστεί. Φυσικά και ο άγιος των ελληνικών βουνών έχει το δικό του καθίδρυμα, στη ράχη ανάμεσα Δολιανών και Κοντίβας αλλά όπως καταλαβαίνουμε είναι αδύνατον πλέον να περπατήσει ως εκεί το ο κόσμος και να γίνει πανηγύρι λόγω των δυσκολιών που παρουσιάζει η πρόσβαση. Γι’ αυτό και οι ευλαβείς Δολιανίτες μετέφεραν το πανηγύρι στη κέντρο του χωριού και έχουν αναγάγει αυτό σε αντάμωμα όλων των συγχωριανών και των φίλων των Δολιανών που όπως είδα από πέρσι μέχρι φέτος πολλαπλασιάζονται συνεχώς.
Φυσικά και ψυχή του πανηγυριού είναι οι Δολιανίτες της Αμερικής, και τα μέλη του Συλλόγου τους στην Ελλάδα χάρη στους οποίους κινείται το πανηγύρι αλλά και οι ντόπιοι, οι περισσότεροι από τους οποίους κατοικούν στα χωριά της Ποταμιάς, δεν πάνε πίσω. Μπορεί βέβαια στα ερημωμένα Δολιανά να κατοικεί μόνιμα όλο το χρόνο ένας άνθρωπος, ο δραστήριος σε όλα του Νίκος Μουτογιάννης, αλλ’ αυτός ο άνθρωπος, χάρη στις ποικίλες δραστηριότητές αποτελεί πόλο ενδιαφέροντος και πολλοί είναι εκείνοι οι συμπολίτες μας που παρά τις δυσκολίες του δρόμου ανεβαίνουν συχνά στο χωριό να τον δούνε και να του κάνουν παρέα. Αυτός μαζί με λίγους άλλους Δολιανίτες προετοίμασαν τα πάντα για το πανηγύρι και φυσικά πρωτοστατούν σε όλα όσα χρειάζονταν να γίνουν.
Όσοι βέβαια είχαμε την χαρά να βρεθούμε στο αντάμωμα των Δολιανιτών το 2009 από την προηγουμένη ημέρα, ζήσαμε μια τρυφερή νύχτα με τους Δολιανίτες που μαζεύτηκαν στην πλατεία και έφαγαν όλοι σε κοινό τραπέζι ενώ κατόπιν ακολούθησαν κουβέντες και τραγούδια μέχρι αργά τη νύχτα. Την επομένη το πρωί ήρθε ο παπα Νίκος Αζακάς και έκανε τη λειτουργία στην όμορφη εκκλησία και μετά το πέρας και της αρτοκλασίας, όλοι στρώθηκαν στα τραπέζια που γέμισαν από ωραίο ψητό κρέας και άλλες νοστιμιές που είχαν ετοιμάσει από την προηγούμενη οι διοργανωτές κάτω από τη γενική φροντίδα του Χρήστου Βαστάκη .
Το αντάμωμα ξεκίνησε με το καλοσώρισμα του Παντελή Βαστάκη προς όλους τους παρευρισκόμενους, ακολούθησαν οι σύντομες ομιλίες από τους επισήμους και κατόπιν ο Παντελής άρχισε να ανακοινώνει τα χαιρετίσματα των ομογενών από όλο τον κόσμο που δεν μπόρεσαν φέτος να παραβρεθούν στο αντάμωμα και τα οποία συνοδεύονταν και με ένα σεβαστό ποσό προς την πατρίδα και κεράσματα σε όλο το πανηγύρι. Τα κεράσματα αυτά ανεξαρτήτως ποσού αποτελούν και το ιδιαίτερο στοιχείο του πανηγυριού των Δολιανών καθώς εκφράζουν ακριβώς τη νοσταλγία των ξενιτεμένων κι έτσι τους δίνεται η ευκαιρία να βρεθούν νοερά έστω δίπλα στους συγχωριανούς τους και να γιορτάσουν μαζί τους. Κατά μια μέτρια εκτίμηση, οι χορηγίες και τα κεράσματα νομίζω πως υπερκάλυψαν τα έξοδα του πανηγυριού και περίσσεψαν για ορισμένα έργα τα οποία γίνονται στο χωριό. Σημειώνεται επίσης πως φέτος δυναμική ήταν η παρουσία Δολιανιτών από την μακρινή Αυστραλία οι οποίοι και χάρηκαν περισσότερο απ’ όλους το πανηγύρι του χωριού τους.
Μετά από τα απαραίτητα αυτά διαδικαστικά άρχισαν τα όργανα, (Κώστας και Ηλίας Καλαμίδας,Σεραφείμ Μπακούσης και Μάκης Αναγνώστου) τα οποία ακολούθησαν ένα ωραίο παραδοσιακό πρόγραμμα που άρεσε σε όλους και όλοι χόρεψαν με την ψυχή τους ως αργά το απόγευμα. Σημειώνουμε πως όπως συνηθίζεται από τα παλιά χρόνια, το χορό άνοιξαν λεβέντικα ο παπα Μυζήθρας από τη Ρωσκά με τον παπα Νίκο Αζακά και τους επισήμους ενώ σύντομα όλοι σηκώθηκαν και χόρεψαν με την ψυχή τους.
Το πριν και το μετά στη μαστοριά του παραδοσιακού κοκορετσιού.
ΑΘΗΝΑ, 20072010
